۵ باور غلط راجع به آلزایمر ،باورهای غلطی که درباره آلزایمر وجود دارد و باید بدانید

۵ باور غلط راجع به آلزایمر

در این مقاله یزد نیوز ، با شفاف سازی در مورد چند سوء تفاهم رایج، حقایقی از بیماری آلزایمر را بیان می کنیم.

• تنها افراد مسن به آلزایمر مبتلا می شوند.

اغلب مبتلایان به آلزایمر ۶۵ سال و یا بیشتر سن دارند.

اما این بیماری در جوانی هم ممکن است اتفاق بیفتد.

حدود ۵ درصد مبتلایان، علائم بیماری را در دوره ۳۰ سالگی، ۴۰ سالگی و یا ۵۰ سالگی بروز می دهند، که به آلزایمر زودهنگام معروف است.

بیماری مبتلایان به آلزایمر زودرس، اغلب بسیار دیر تشخیص داده می شود.

این به این علت است که پزشکان معمولا به احتمال آن در میانسالی توجهی نمی کنند.

آنها فکر می کنند علائمی مثل فقدان حافظه، ناشی از استرس هستند.

آلزایمر زودرس می تواند دلایل ژنتیکی داشته باشد.

دانشمندان معتقدند که تغییرات در یکی از ۳ ژن نادر منتقل شده از والدین، می تواند از دلایل آن باشد.

• علائم آلزایمر بخشی معمولی از سالخوردگی هستند.

گاهی فقدان حافظه بخش معمولی از سالخوردگی است.

اما علائم آلزایمر– مثل فراموشی که زندگی روزانه شما را تحت تاثیر قرار می دهد، و یا سردرگمی (عدم تعادل) – اینگونه نیستند.

این که گاها فراموش کنید کلیدهایتان کجا هستند، طبیعی است.

اما فراموش کردن این که چطور به محلی برید که بارها آنجا بوده اید، یا اینکه الان در چه فصلی هستید، مواردی هستند که به مشکل جدی تری اشاره دارند.

بر خلاف از دست رفتن خفیف حافظه که می تواند با افزایش سن رخ دهد، بیماری آلزایمر، عوارض فزاینده ای را بر مغز وارد می کند.

با پیشرفت تدریجی بیماری، مهارت های شخص، مثل فکر کردن، خوردن، صحبت کردن و … از بین می روند.

بنابراین، اگر مغز شما به اندازه قبل هوشیار به نظر نمی رسد، به این معنی نیست که شما علائم آلزایمر را دارید.

همانطور که افراد سنشان بیشتر می شود، این شرایط هم رایج تر می شوند.

• آلزایمر منجر به مرگ نمی شود

متاسفانه آلزایمر ششمین علت اصلی مرگ در ایالات متحده آمریکاست.

اکثر مبتلایان تنها ۸ تا ۱۰ سال پس از تشخیص بیماریشان زندگی می کنند.

مبتلایان ممکن است نوشیدن و خوردن را فراموش کنند، یا حتی با بلعیدن مشکل داشته باشند، که این می تواند منجر به کمبود شدید مواد مغزی بشود.

آن ها ممکن است حتی با مشکلات تنفسی مواجه شوند که می تواند منجر به سینه پهلو (ذات الریه) شود.

همچنین رفتارهای پرخطری که گهگاه از مبتلایان آلزایمر سر می زند، مثل سرگردان بودن در یک موقعیت خطرناک، می تواند منجر به مرگ آن ها شود.

• تدابیری برای جلوگیری از پیشرفت بیماری وجود دارند

اگرچه درمان های خاصی برای مقابله با علائم آلزایمر استفاده می شود،

اما به گفته هیتر م.اسنایدر، از پزشکان انجمن آلزایمر، «راهی برای کند کردن روند پیشرفت یا توقف خود بیماری» وجود ندارد.

متخصصان در مورد مکمل های غذایی، رژیم های غذایی و یا پرهیزهای غذایی که ادعای درمان آلزایمر را دارند نیز هشدار می دهند؛ که هیچ شواهدی مبنی بر مفید بودن آنها در درمان این بیماری وجود ندارد.

۵ دارو برای درمان علائم آلزایمر مورد تایید سازمان FDA هستند:

Donepezil (Aricept), Galantamine (Razadyne), Memantine (Namenda), Rivastigmine (Exelon) and Tacrine (Cognex).

این داروها ممکن است به تفکر، حافظه، مهارت های گفتاری و برخی مشکلات رفتاری کمک کنند؛

اما برای همه موثر نیستند و اگر هم جواب دهند، معمولا موقتی خواهد بود.

به گفته متخصصان در بهترین حالت ممکن است تا یک سال، یا شاید کمی بیشتر، تاثیر مثبت داشته باشند.

• آلزایمر ناشی از آلومینیوم، واکسن آنفولانزا، پرشدگی های دندان از جنس نقره و یا اسپارتام است.

ممکن است شنیده باشید که آشپزی با ظروف آلومینیومی یا نوشیدن از قوطی های آلومینیومی عامل بروز آلزایمر است؛

اما هیچ شواهد علمی برای تایید این قضیه وجود ندارد.

بعضی ها نیز معتقدند که شیرین کننده های مصنوعی اسپارتام دلیل آن هستند، اما هیچ مدرکی این فرضیه را هم تایید نمی کند.

برخی نیز فکر می کنند پرکردن دندان با مواد از جنس نقره، ریسک ابتلا را در شما افزایش می دهد،

که مجددا مدرکی برای این ادعا هم نیست.

باور غلط دیگر اینست که واکسن آنفولانزا باعث آلزایمر می شود.

تحقیقات نشان می دهند که دقیقا بلعکس این قضیه صادق است:

واکسیناسیون ریسک ابتلا را کاهش می دهد و سلامت کلی شما را بالا می برد.

متخصصان نمی دانند عامل بیماری چیست.

ممکن است ترکیبی از عوامل گوناگون باشد، از جمله دلایل ژنتیکی، محیطی و سبک زندگی.

برخی تحقیقات نشان می دهند که آلزایمر می تواند مربوط به شرایط سلامتی مثل بیماری های قلبی، فشار خون بالا، و دیابت باشد.

تحقیقات بسیاری در این زمینه انجام شده، اما دلایل بیماری هنوز مشخص نیست.

دانشمندان روز به روز به بررسی نقش احتمالی عوامل مرتبط با سبک زندگی علاقمندتر می شوند.

طبق نظر اسنایدر، رژیم غذایی سالم، ورزش کردن، اجتماعی بودن و انجام کارهایی که مغز شما را به چالش می کشد، ممکن است ریسک ابتلا را در شما کاهش دهد.

از آنجایی که تحقیقات هنوز در ابتدای راه هستند، هنوز یک دستورالعمل دقیق برای ” سبک زندگی” کشف نشده است.