جو؛ ۹ خاصیت شگفت انگیز جو برای درمان زخمهای چرکین و کک و مک

جو (Barley) میوه یک گیاه علفی است به ارتفاع ۰.۵ تا یک متر. هر دانه جو به وسیله یک پوسته خارجی زرد مایل به سفید محصور شده است.
در ادامه این مطلب از یزدنیوز به بررسی خواص جو خواهیم پرداخت.

ترکیب شیمیایی جو

از تجزیه شیمیایی جو مواد زیر به دست می آید:

نشاسته یا آمیدن (۵۶ تا ۶۶ درصد)
پروتئین (۱۰ درصد)
انواع قند ها (۶ تا ۷ درصد)
مواد معدنی (۳ درصد)
دکسترین (۳ تا ۴ درصد)
چربی (۱.۸۷ درصد)
آب (۱۳ درصد)
انواع آنزیم ها

استفاده از جو در علم پزشکی

در سال ۱۹۰۶توسط دانشمندی به نام لژر (Leger) از جوانه جو سبز شده آلکالوئیدی به نام هوردنین به دست آمد و سپس دکتر روکس (Roux) ثابت نمود که هوردنین میتواند از ادامه حیات میکروب وبا (یبریون وبا) جلوگیری نماید. بنابر این امروزه از سولفات هوردنین محلول های استریل برای ضد عفونی کردن روده در مقابل میکروب وبا و میکروب حصبه (باسیل ابرت)، کلی باسل و حتی تهیه قطره چشمی استفاده میکنند.

پروتئین های موجود در جو

پروتئین های موجود در دانه و چهار نوعند:

آلبومین (۰.۳ درصد)
گلوبولین (۱.۹۵ درصد)
پرولامین هوردنین (۴ درصد)
گلوتلین (۴.۵ درصد)
روی هم رفته در ۲۸ گرم جو ۳.۶ گرم پروتئین وجود دارد.

در ساختمان این پروتئین ها انواع و مقادیری از اسید های آمینه وجود دارد که عبارتند از:

تریپتوفان (۰.۰۵ گرم)
تره ئونین (۰.۱۲ گرم)
ایرولوسین (۰.۵۱ گرم)
لوسین (۰.۲۵ گرم)
لیزین (۰.۱۲ گرم)
متیونین (۰.۰۵ گرم)
سیستین (۰.۰۷ گرم)
فنیل آلانین (۰.۱۹ گرم)
تیروزین (۰.۱۳ گرم)
والین (۰.۱۸ گرم)

ترکیب چربی موجود در جو

در ۱۰۰ گرم جو ۱.۸۷ گرم چربی وجود دارد. سنبت درصد اسید های چرب که در ساختمان این چربی به کار رفته به صورت زیر است:

اسیدهای چرب اشباع شده:

اسید پالمیتیک (۸%)
اسید استئاریک (۳%)

اسیدهای چرب اشباع نشده:

اسید اولئیک (۲۶%)
اسید لینولئیک (۴۴%)
اسید های چرب دیگر (۶%)

خواص جو

۱. جو طبیعت سرد دارد و برای مصرف خوراکی انسان بهتر است جو تازه را که کمتر از یک سال مانده باشد استفاده کرد.
مداومت در مصرف جو برای رفع چاقی و لاغر شدن مفید است. برای این منظور میتوان آش جو را در وعده های غذایی قرار داد ویا ان جو مصرف کرد. نان جو زودتر از معده و روده ها عبور میکند ولی غذائیت آن کمتر از نان گندم است.

۲. آرد بو داده جو با مقداری شکر غذای مناسبی برای اطفال است.

۳. جو ادرار آور است. بنابر این برای درمان الیگوری، آب آوردن انساج و کم بودن شیر مادر مفید است.
برای این منظورها میتوان جو بدون پوست را به مقدار ۲۰ گرم در یک لیتر آب به مدت ۷ ساعت در گرمای ملایم جوشاند تا تمام مواد نشاسته ای آن در آب حل شود و سپس آب آن را مصرف کرد.

۴. خوردن آب جوشانده جو برای رفع کم خونی، درمان سو هاضمه، درمان تب، اسهال، بواسیر، ورم کلیه و مثانه، بیماری های کبدی، تنگی نفس و نقرس مفید است.

۵. هوردنین موجود در جوانه جو علاوه بر اینکه اثر ضد عفونی کننده دارد برای تقویت قلب نیز مفید است.
در این موارد میتوان از مالت (جو جوانه زده) به صورت سمنو استفاده کرد و یا از عصاره مالت که از جوشاندن و تغلیظ مالت بدست می آید استفاده کرد. عصاره مالت دارای ویتامین های B1 و B2 و PP میباشد و در ترکیب شیمیایی آن مواد زیر به کار رفته است:
مالتوز (۶۰دزصد)
دکسترین (۲۱درصد)
ساکارز (۱۰درصد)
مواد ازته (۳.۳ درصد)
اسید فسفریک (۰.۵ درصد)

۶. شستشوی زخمهای چرکین با آب جوشانده با جو برای درمان زخمها مفید است.
همچنین غرغره کردن با آب جوشانده جو برای رفع تورم و درد گلو (آنژین) مفید است.

۷. پمادی که از آرد جو تهیه شده باشد برای سر باز کردن دمل و آبسه مفید است.

۸. آرد جو در سرکه پخته شده برای رفع خارشهای جلدی مفید است. آن را بر روی پوست بمالید.

۹. برای رفع کک مک میتوان ترکیب گرد سوخته جو با کمی عسل را روی لکه ها مالید.

بیشتر بخوانید: خواص شگفت انگیز مرزه