بیماری آلزایمر
به گزارش یزد نیوز، این که افراد، با بالا رفتن سن، دچار مقداری فراموشی شوند طبیعی است.
بنابراین چطور می توان مرز بین بیماری آلزایمر و این فراموشی های طبیعی وقتی به درجه بالایی می رسند، را تشخیص داد؟!
یک هشتم مردم، در سن ۶۵ سالگی و بالاتر دچار زوال عقل می شوند.
در مراحل اول، آلزایمر ممکن است برای دوستان و خانواده واضح نباشد، اما برخی نشانه های هشدار وجود دارد که باید به آن ها توجه کرد.
نشانه های هشدار: حافظه و سخن گفتن
در مراحل اول آلزایمر، معمولا حافظه های بلند مدت سالم می مانند در حالی که حافظه های کوتاه مدت دچار نقص می شوند.
شخص مورد نظر ممکن است گفتگوهایی که با شما داشته را فراموش کند.
او ممکن است سوالاتی را تکرار کند که به آن ها جواب داده اید.
این بیماری همچنین باعث منقطع سخن گفتن می شود، بنابراین او ممکن است حتی برای به یاد آوردن کلمات معمولی کلی تلاش کند.
نشانه های هشدار: رفتار
علاوه بر کاهش حافظه، آلزایمر می تواند باعث پریشانی و تغییر رفتار شود.
عضو خانواده شما ممکن است در مکان های آشنا گم شود.
حالت تاب خوردن و قضاوت های نادرست و حتی بهداشت ضعیف نیز معمول است.
شخصی که همیشه شیک و مد روز لباس می پوشید ممکن است لباس های چرک بپوشد و فراموش کند موهایش را بشورد.
نشانه ها را نادیده نگیرید.
مواجه شدن با این که شخصی در خانواده شما می تواند آلزایمر داشته باشد سخت است، اما بهتر است تا فورا به پزشک مراجعه شود.
در ابتدا، تشخیص ممکن است چیز دیگری باشد.
علائم می توانند بخاطر یک مشکل قابل درمان مثل عدم تعادل تیروئید به وجود آمده باشند.
و اگر آلزایمر باشد، معالجه زمانی که در مراحل اول بیماری باشیم، نتیجه بهتری خواهد داشت.
آلزایمر چطور تشخیص داده می شود؟
تست ساده ای برای تشخیص آلزایمر وجود ندارد، بنابراین پزشکان به توضیحات شما در مورد تغییرات بیمارتان تکیه می کنند.
البته تست هایی وجود دارد که می تواند مهارت های ذهنی و حافظه کوتاه مدت را اندازه گیری کند.
تست های عصبی و اسکن مغز ممکن است برای فهمیدن مشکلات احتمالی دیگر مانند ضربه یا تومور که می توانند منشا آلزایمر باشند، یا پی بردن به اطلاعات بیشتر درباره مغز مریض، استفاده شوند.
در مغز چه اتفاقی می افتد؟
مرگ سلول های عصبی و فقدان بافت در سراسر مغز، عامل آلزایمر است.
همانطور که بیماری پیشرفت می کند، بافت مغزی کوچک تر می شود و منطقه ای که حاوی جریان مغزی نخاعی است بزرگتر می شود.
این آسیب باعث ضربه زدن به حافظه، صحبت کردن و قوه درک می شود.
چه انتظاری وجود دارد؟
آلزایمر در هر فرد یک مسیر مختلف را طی می کند.
گاهی اوقات علائم به سرعت بدتر می شوند و و در طی یکی دو سال منجر به فراموشی و پریشانی شدید می گردند.
برای بعضی دیگر ممکن است به تدریج رخ بدهد و ۲۰ سال طول بکشد تا بیماری پیشرفت کند.
بیشتر مردم ۳ تا ۹ سال بعد از تشخیص عمر می کنند.
چطور آلزایمر زندگی روزانه را تغییر می دهد؟
آلزایمر روی تمرکز اثر می گذارد و بنابراین شخص نمی تواند وظایف معمولی مانند آشپزی کردن یا پرداخت صورت حساب ها را انجام دهد.
همانطور که علائم بدتر می شوند، او ممکن است افراد یا مکان های آشنا را تشخیص ندهد.
او ممکن است به آسانی گم شود یا وسایل را اشتباه استفاده کند، مانند کوتاه کردن موها با چنگال.
بی اختیاری، مشکلات تعادلی و فراموش کردن زبان در مراحل پیشرفته رخ می دهد.
آیا باید رانندگی را متوقف کند؟
هماهنگی ضعیف، فقدان حافظه و پریشانی و گیجی همگی خطر بزرگی هنگام رانندگی هستند.
اگر شما احساس می کنید که شخص مورد نظر نباید رانندگی کند، دلیل آن را به او توضیح دهید.
اگر او توجه نکرد، از پزشک او بخواهید مداخله کند.
اگر باز هم او اصرار به رانندگی دارد، با مراجعه به مراکز راهنمایی رانندگی و در خواست از آن ها، جلوی رانندگی او را بگیرید.
ورزش می تواند کمک کند؟
فعالیت های فیزیکی توسط فرد مبتلا به آلزایمر، می توانند تعدادی از ماهیچه ها را قوی و هماهنگ نگه دارند.
همچنین احساس دلواپسی او را کاهش می دهد و حال او را بهتر می کند.
با پزشک او صحبت کنید تا ورزش هایی که مناسبند را یاد بگیرید.
فعالیت های تکراری مانند پیاده روی، باغبانی یا حتی تا کردن لباس ها ممکن است به او حس آرامش دهند.
چطور درمان می شود؟
هیچ علاجی برای آلزایمر و هیچ راهی برای کند کردن آسیب های مغزی که به وجود آمده وجود ندارد.
اما داروهایی وجود دارند که به حفظ مهارت های ذهنی و کم کردن اثرات بیماری کمک می کنند.
اگر مریض شما خیلی زود این داروها را استفاده کند ممکن است او قادر باشد تا مستقل بماند و برای مدت طولانی وظایف روزانه اش را انجام دهد.
وظایف مراقبت کننده:
اگر شما از شخصی با این بیماری مراقبت می کنید، در حالی که شما با وظایف زیادی مانند برنامه ریزی برای غذا یا کارهایی مالی سرکار خواهید داشت و کلی درگیری دارید، او را نیز تشویق کنید کارهایی را برای خودش انجام دهد.
مانند اینکه روی کابینت ها را برچسب هایی بزند و محتویات داخل آن ها را روی آن بنویسد. یا وظایف روزانه اش را یادداشت کند.
چالش هایی در مراقبت
در مراحل اول، شخص مبتلا به آلزایمر اغلب متوجه بیماری اش است.
آن ها ممکن است شرمنده باشند یا احساس ترس و نگرانی کنند.
به نشانه های افسردگی آن ها توجه کنید هرچند پزشک می تواند با دارو آن را کنترل کند.
بعد از مدتی ممکن است پرخاشگر شوند و همه را دشمن بپندارند.
فراموش نکنید که مسئول این تغییرات، بیماری آن هاست.
به پزشک او درباره این نوع رفتارها توضیح دهید.
سندرم غروب آفتاب
متخصصان دلیل اینکه چرا بعضی از بیماران آلزایمر با غروب آفتاب مضطرب و آشفته می شوند را پیدا نکردند.
برای حل این مشکل خانه را خیلی خوب روشن نگه دارید و هنگام غروب آفتاب پنجره ها را بپوشانید.
سعی کنید بیمارتان را با فعالیت مورد علاقه او مانند تماشای تلویزیون سرگرم کنید.
وقتی که او حتی شما را نمی شناسد
بیشتر افراد دارای آلزایمر، برای به یاد آوردن نام ها حتی نام افراد نزدیک به آن ها مشکل دارند.
یک راه حل موقت گذاشتن عکس های افراد نزدیک به شخص بیمار همراه با نام هایشان در جلوی چشم اوست.
نشانه های هشدار برای استرس مراقبت کننده:
مراقبت از شخص دارای آلزایمر می توانند باعث خستگی فیزیکی و ذهنی شود. نشانه های استرس مراقبت کننده عبارتند از:
- عصبانبت، ناراحتی و تغییر حالت
- سر درد یا کمر درد
- عدم تمرکز
- مشکلات خواب
از خودتان مراقبت کنید:
برای آن که مراقبت از شخص بیمار و استرس های آن، شما را از بین نبرد، باید حداقل چند دقیقه در روز را به خودتان اختصاص دهید و به انجام کارهایی بپردازید که از آن ها لذت میبرید.
دوست، خویشاوند یا پرستاری پیدا کنید که بتوانند زمان هایی را برای مراقبت از مریض شما در نظر بگیرند و کمکتان کنند.
مرحله آخر:
در مراحل پیشرفته آلزایمر، ممکن است توانایی راه رفتن، صحبت کردن یا واکنش نشان دادن از بین برود.
سرانجام، بیماری می تواند عملکردهای حیاتی مانند عمل بلع را به تاخیر بیاندازد.
این زمانی است که باید مریض را به بیمارستان یا آسایشگاه منتقل کنید.
