نگین فتوت
در بازار می‌خواهم لباس بخرم و بازار پر شده است از اجناس بی‌کیفیت چینی. در یکی از مغازه‌ها پیراهنی به نظرم مرغوب می‌آید. از فروشنده می‌پرسم «این لباس کار کجاست؟» می‌گوید «پارچه‌اش ترک است و دوختش کار ایران.» سر جایم میخکوب می‌شوم. انگار صدایی سوت مانند در گوشم می‌پیچد.
شعربافی یزد
بافت پارچه که در استان یزد شعر بافی گفته می‌شد ریشه‌ای بسیار کهن دارد. قدیمی‌ترین اسناد موجود خبر از قدمت ۲ هزار ساله این صنعت در استان یزد می‌دهند که در دوران ساسانیان به اوج رسید. به دلیل جنس پارچه بعید به نظر می‌رسد بافته‌هایی قدیمی‌تر کشف شوند. دوران طلایی شعربافی در استان یزد را دوران صفویه می‌دانند.
پارچه زربفت یزد
زربفت یکی از همین پارچه‌هاست که کاربردی جز کاربرد درباری نداشت و به شدت گران بها بود. در بافت این پارچه از ابریشم و گلابتون استفاده می‌شد. گلابتون نخی است که از نقره و یا طلا به دست می‌آید. برای بافت پارچه آن را با اعلاترین نوع ابریشم مخلوط می‌کردند.
مخمل گلخار
نمی‌دانم آیا تا به حال نام «مخمل گلخار» را شنیده‌اید یا نه. اگر نام این پارچه یزدی را در اینترنت جست وجو کنید، تقریباً به هیچ نتیجه‌ای نخواهید رسید. تنها ممکن است موتور جست وجو از شما بپرسد که آیا منظورتان مخمل گلدار است؟ به سادگی می‌شود فهمید که حالا نه تنها بافت مخمل گلخار بلکه حتی نام آن از بین رفته است. تنها ردی که از مخمل گلخار پیدا کردیم قطعه‌ای پارچه با قدمت ۴۰۰ سال در موزه ویکتوریا و آلبرت است با نقش بادبزن نخلی و شاخه نبات‌های گلدار.
دارایی بافی
دارایی بافی هنوز هم در یزد به شکلی محدود رواج دارد. دارایی بیش از آن که به یک محصول نهایی اشاره داشته باشد، یک تکنیک بافت است. در این روش تار و پود پارچه پیش از بافته شدن رنگ آمیزی می‌شوند. در این روش پس از پایان کار بافت پارچه، طرح و نقش‌هایی بنا به طراحی هنرمند روی اثر شکل می‌گیرند.
